وقتی وارد آثار معماری مثل آثار رضا دانشمیر می‌شوید، فقط پا به یک ساختمان نمی‌گذارید — وارد روایت‌های فضایی می‌شوید. دفتر معماری او، حرکت سیال، سال‌هاست که با توانایی‌اش در پیوند فرم، نور و حرکت به شکلی زنده و پویا، برایم الهام‌بخش بوده است.

اوایل امسال، همکاری سفارشی‌ای را با او آغاز کردم: طراحی مجموعه‌ای از موشن‌گرافیک‌های تجربی با الهام از پروژه‌های معماری‌اش. این آثار، رندرهای واقع‌گرایانه نیستند؛ بلکه برداشت‌هایی انتزاعی، فشرده و کمی مرموز هستند — اسکچ‌های سینمایی که سعی می‌کنند «جوهره‌ی فضا» را ترجمه کنند، نه صرفاً آن را نمایش دهند.

این مجموعه مسیری غیرمتعارف را دنبال می‌کند. به جای تبعیت از استانداردهای مستندسازی معماری، با زبان حرکت، بافت و ریتم کار می‌کنم. موسیقی — ساخته موکوف — این رویکرد را تقویت می‌کند و لایه‌ای از غریبگی می‌افزاید که انتزاع بصری را پررنگ‌تر می‌سازد.

هر موشن‌گرافیک با مشاهده عمیق آغاز می‌شود: اسکچ‌ها، فرم‌ها و سرنخ‌های مفهومی از پروژه اصلی. سپس فرآیند تجزیه آغاز می‌شود — فروکاستن همه‌چیز به هندسه ناب، حرکت و اتمسفر. آنچه باقی می‌ماند، هم آشناست و هم بیگانه؛ تصویری موازی از معماری.

ما هنوز در میانه این مسیر هستیم. تعدادی از آثار کامل شده‌اند و چندین کار دیگر در حال توسعه‌اند. و در پایان این همکاری، یک سورپرایز در راه است — چیزی که همه این قطعات را به شکلی که پیش‌تر تجربه نکرده‌ایم، کنار هم خواهد آورد.

محمدرضا محمودی